Skip to main content

Hutjes

Dit weekend is fiets-weekend. Hup, mountainbikes in de trein, op naar Schin op Geul (zeg Zgin op Geul met zachte g’s). We mogen spelen in het bos van Zuid-Limburg. Op een kleine camping hebben we een trekkershutje gehuurd. Meestal gaat de tent mee, maar de voorspellingen beloven nog koude nachten. Een goede reden om eens zo’n hutje te proberen.

Ik ben altijd al gek op hutten. Vroeger bouwde ik ze bij bosjes; in onze tuin, in de boom van de buren of in de tuin van Simone (vriendin). Ik heb wat spijkers in knetterharde planken geramd, scharnieren op deurtjes getimmerd en raampjes met gordijnen gemaakt. Tegenwoordig heb ik een zwak voor boomhutten. Het lijkt me geweldig om er ooit nog eens een te maken - én te bewonen als het even kan. Een trekkershut lijkt me een goed begin.

Op de camping aangekomen -ploef- droom in duigen. Door de vele regen van de afgelopen dagen stond onze hut zo ongeveer onder water en werden we ‘omgeboekt’ naar een stacaravan. Wat!? Ja, zo’n wit rechthoekig plastic ding op poten met een trapje voor de deur en bloemetjes gordijnen. Van die halve witte met kant. Op de vloer een zeiltje met tegel motief, op de bank een bloemetje uit de jaren, uhm, voor mijn tijd. Nu ben ik normaal wel into retro, maar nu kan ik de lol er niet van inzien. In plaats van sportieve vrijbuiters, worden we nu in het tokkie-hokje gedrukt. Niets tegen tokkies, niets tegen stacaravans, maar mij niet gezien. Niet écht het knusse houten hutje dat ik voor ogen had.

Nog aan het bekomen van de schrik, hoor ik Luke tegen de aardige receptie dame zeggen dat dat geen probleem is. Hij had zich inmiddels gerealiseerd dat we dan niet ’s nachts met -1 naar het wc-hok hoeven te lopen, dat we een groter bed hebben, een oven, koelkast en, jawel, een tv. Boe! Maar ach, we doen het ermee.

Na een koud nachtje in het tweepersoonsbed prijs ik me toch even gelukkig dat de warme douche in ‘ons’ huis zit. Als ’s middags de meeste regen is gevallen springen we op de fiets. Meteen valt me op dat het lente is. Lammetjes in de wei, bloemetjes langs de kant en… overal vogelnesten! De nog kale bomen puilen uit van de bolletjes. Het lijken kerstballen in de kale takken. En dat met Pasen! De vogels zijn druk met hun eigen boomhutjes. Het is een prachtig gezicht, maar het steekt wel een beetje. Het moment dat wij ons kunststoffen gedrocht weer binnen stappen denk ik jaloers; zij wel…
Maar goed, mijn tijd komt nog wel ;).