We eten (veel) op z'n Grieks
We liggen aan ons ontbijt, want het regent. Op de achtergrond horen we de zee en Luke smeert een broodje. We wachten tot de bui voorbij is, wat mij mooi even de tijd geeft om de afgelopen dagen te overdenken.
De tocht naar Thessaloníki ging vlot. Het is een grote stad en het is er druk. We rijden over een fietspad (!) over de kade van de stad. Rechts hebben we mooi uitzicht over de zee en links ligt de stad, met voor ons de rode of eigenlijk witte toren. We hebben een missie hier en besluiten dat eerst maar even te gaan doen.
Giorgos ontmoette ik per toeval een paar weken geleden op de Eurobike. Hij heeft een fietswinkel in Thessaloníki en ik heb afgesproken daar even langs te gaan. Hij heeft ons over de mail al wat tips gegeven voor hostels, maar die waren vol, dus daar moeten we nog naar op zoek. Aangekomen bij zijn winkel worden we hartelijk ontvangen. Hij komt meteen naar buiten, we krijgen water, hebben we nog wat anders nodig? Hebben jullie mijn nieuwe fiets al gezien? We bekijken zijn winkel en zijn fiets, kopen een binnenbandje en hebben het over de fietscultuur in Griekenland. We hebben al eerder gehoord dat die zo'n 5 jaar geleden is begonnen, meer uit noodzaak dan uit passie. De mensen hebben weinig geld voor benzine, dus kopen ze maar een fiets. De winkel die Giorgos heeft samen met zijn vader en broer, bestaat echter al 10 jaar en het zijn liefhebbers. Mountainbiken in de bergen, op een singlespeed door de stad (de stad ligt tegen een berg, maar oké), een soort bakfiets voor het sjouwwerk, een racefiets en natuurlijk het nieuwe stalen ros van Giorgos, opgebouwd als cross country fiets. Ze organiseren fietstochten om de Grieken te enthousiasmeren en we hebben geluk, want vanavond staan ze op een 'organic market', wat dat dan ook precies mag zijn.
Giorgos wilt ons graag hosten, maar hij heeft al twee vrienden over de vloer. Dus belt hij een vriend, maar die zit ook al vol. De derde leeft tijdelijk in zijn kantoor, maar we kunnen wel bij hem douchen en onze tent opzetten in het park. Klinkt prima, maar dit is een grote stad en we voelen ons er niet fijn bij. Dus belt Giorgos het hostel dat wij zelf hadden genoteerd, regelt korting en een reservering voor de laatste kamer die vrij is. Wij blij!
Hij rijdt voorop naar het hostel, wijst ons de weg, of eigenlijk doen Luke en z'n gps dat, maar hij is een goede gids en vertelt ons van alles. Bij het hostel aangekomen spreken we af om 's avonds naar de markt te komen.
De 'organic market' blijkt een mini marktje te zijn in het plaatselijke park met telers uit allerlei regio's van Griekenland. Ze produceren zonder bestrijdingsmiddelen op een natuurlijke manier. Om mensen te laten zien dat vervoeren op zich ook anders kan dan met de auto staan Giorgos en z'n broer hier namens de winkel en werken ze samen met de Griekse Eurovelo ambassadeur. Giorgos wandelt met ons over de markt en we moeten alles proeven; olijven, raki, grappa, jam, koekjes, broodjes, nog meer raki en nog meer grappa. Hij kent iedereen, of zo lijkt het in ieder geval en we maken kennis met al zijn vrienden. Wat een fijne sfeer en gezellige avond! (En voor Simone; ik denk wel dat dit een hippie markt was ja ;).)
We vertrekken de volgende morgen pas om half elf. Na 5 minuten fietsen gaan we eten bij de buurtbakker. Ze zet een tafeltje voor ons buiten en we proeven weer allemaal lekkere broodjes en zoetigheden. Thessaloníki staat niet voor niets bekend om haar lekkernijen. Heerlijk! Met een blok in onze maag fietsen we een uurtje omhoog de stad uit. Bovenaan de berg zien we regen vallen in het dal en daar aangekomen krijgen we de plensbui vol op ons hoofd. We schuilen snel onder een soort, tja, bushokje? Het afdakje kan de bui amper aan, maar het is het beste in de omgeving. We zetten onze stoeltjes op en zien hoe de modderstromen de berg af komen. Het gaat hard!
Luke stelt voor om maar alvast te lunchen en we eten het olijfbrood dat we van Giorgos hebben gekregen, we eten nog wat ander lekker brood, appeltje, toetje en we zitten weer bomvol. Ondertussen plenst het nog steeds.
De buurman trekt een sprintje naar zijn auto en wij lachen. Hij rijdt weg, komt weer achteruit en trekt een sprintje naar ons toe. Kom, jullie kunnen in m'n tuin onder het afdak zitten, zegt hij, of zoiets. We rennen achter hem aan met de fietsen en de stoeltjes. Zelf moet hij snel weg, dag! Een beetje verbouwereerd stallen we onze zooi uit op zijn tuintafel en doe ik maar een plasje in zijn tuin, hihi.
We zitten net onze boekjes te lezen als we wat geroep horen. Een man die sprekend lijkt op de man van het afdak, gebaart ons mee te komen. Het is de vader en woont ernaast. Kom hier, zegt hij, we hebben eten, of zoiets. Voor we het weten zitten we bij vader en moeder aan tafel met een bord eten voor ons neus. Hij spreekt een beetje Duits en dat kunnen wij inmiddels ook wel weer aardig, dus we hebben leuke gesprekken. Luke eet vier gehakt ballen. Ik de rest; aardappeltjes, feta, brood, druiven en natuurlijk hoort daar raki bij. Het ontbijt en de lunch is nog lang niet verteerd, maar hier kunnen we geen nee tegen zeggen. 3 uur later (of zoiets) zeggen we ze gedag. Dit was maf, maar wat ontzettend vriendelijk! Het is nu half 5 en we moeten nog 60 km. Net voor het donker wordt komen we aan bij de camping. Daar eten we alleen wat yoghurt.
Zoals gezegd liggen we nu aan het ontbijt. Het bestaat uit het overgebleven olijfbrood van Giorgos en de hartige taartjes, die we van de ouwe lui nog toegestopt kregen voor onderweg. Heerlijk zijn ze! En we genieten nog even na van de Griekse gastvrijheid :)...