Back to nature

Geschreven op 06 augustus 2018.

Met opgetrokken knieën zit ik op de grote stenen bij de waterkant. Het deinst en klotst om me heen en in de verte zie ik de laatste gele gloed van de dag. Het is hier mooi en oneindig. Oneindig mooi. Josine komt naast me zitten. Eigenlijk zouden we zwijgend moeten wachten tot 'ie onder is. Zo mooi. Maar dat duurt eeuwig joh. Dus kletsen we tot het donker wordt, plassen in de bush bush en kruipen dan naast onze mannen onder het gaas van de binnententen. Het eiland voelt van ons, de wereld perfect.

Als we wakker worden is er brood, honing en krentenbollen. Meer heb je niet nodig. Ow wacht, koffie. Gijs leert ons dat zijn benzinebrander tóch altijd werkt, wat fijn is, aangezien onze brander thuis ligt. We pakken de tenten in, gooien de trossen los en als ik achterom kijk zie ik nog net het bordje ‘verboden te kamperen’ tussen het groen door.

We kanoën onder de zon, zwemmen in het heerlijke koele water en ploeteren door kroost. Josine waant zich in de Amazone. Zonder de krokodillen. Ik waan me in Expeditie Robinson. Zonder de camera’s. De mannen wanen zich de enigen die roeien.

Bij aankomst nemen we een biertje. We proosten op het leven en op dit weekend, want dat is mooi. Niet oneindig, helaas, maar wel héél mooi.

Ik ben nogal blij.