Skip to main content

Catastrophe

"Catastrophe" vang ik nog net op als het Russische stel wegrijdt in hun luxe auto. Dat gaat over ons. We lachen, nóg. Na zo'n 30 kilometer klimmen ben ik ka-pot. Nog 7 te gaan en het gaat opnieuw regenen. Van het prachtige uitzicht op de baai van Kotor is alleen een witte waas van mist over. Dan ook nog wegwerkzaamheden. Oei oei oei...

Van te voren checkt Luke het weerbericht; de eerste 6 dagen van onze vakantie regen. Ik zeg nog hoopvol dat het nóóit de hele dag regent, maar Luke draait zijn telefoon om en ik zie 6 HELE dagen regen. Dat wordt lachen dan.

Dubrov-niks

De eerste dag in Dubrovnik valt er niks en ook de dag daarna fietsen we droog naar Montenegro. Woei! 
We belanden op een camping aan de kust van Montenegro. De eigenaar is 88 jaar(!) oud en heeft een prachtig stekkie. Na het betalen vragen we terloops of er eigenlijk een warme douche is. "Ik gok van niet" zegt 'ie alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Niet?!, denken wij luxepoesjes. "No sun, no hot water sir" en hij haalt nonchalant zijn schouders op.
Ah, zo werkt dat hier.
Een kwartier later sta ik in het nogal vervallen, ooit witte, kunststoffen ding en kijk omhoog. Ik zie bos en het regent. Ik moet breeduit lachen en geniet. Want weet je, met 24 graden is lauw douchen in de regen helemaal zo gek nog niet :)!

Het regent katten en honden

Eenmaal in Montenegro is ons geluk op. Is het nog dreigend droog tot de grens, krijgen we bij Kotor de volle laag. In de storm werken we ons langs de baai naar het eerste het beste hostel. Mét warme douche.
Het stadje is tof, werelderfgoed. Beschut voor de harde wind achter de hoge stadsmuren struinen we door steegjes, over trappetjes, langs kroegjes. We nemen kleine doorgangetjes en overal - echt overal - zijn katjes; de katten van Kotor.

Als we de volgende dag het stadje uitklimmen worden we achtervolgt, maar niet door katten. Een speelse blonde hond met halsband vindt ons wel gezellig. Wij hem ook, alleen ze rijden hier als gekken en het beest springt op élk bewegend voertuig af. We kunnen hem niet afschudden en we vrezen bij iedere auto voor zijn leven. Stenen gooien, roepen, niets helpt. Gelukkig houdt hij het zelf na 4,5 km voor gezien - wat ik het liefste óók zou willen, want het is nog 33 km(!) tot de top.

Catastrophe

Het woord blijft maar in mijn hoofd hangen wanneer we de laatste 7 kilometer ingaan. Man Man Montenegro. Als we de top op 1400 meter bereiken, in de stromende regen, met harde wind (catastrophe!), haal ik opgelucht adem. Tot we even later op bed ploffen in een hostel net na de top, zonder stroom! (Catastrophe!)
Dan lijkt even het tij te keren. De lampen gaan spookie aan, uit, aan, uit, aan en na een uur kunnen we dan toch warm douchen. Pfew.
Het avondeten is wat de pot schaft... samen met zo'n 150 (!) enthousiaste, hongerige schoolkinderen. Ze leren in dit natuurgebied (Lovćen) over de geschiedenis van Montenegro en hebben elkaar na zo'n dag aardig wat te vertellen. Tijdens het eten kunnen Luke en ik elkaar niet verstaan. Wat een hilarisch tafereel! We lachen en kijken onze ogen uit.

En dan ineens, tijdens een hap bietjes met knoflook, schiet me het idee te binnen dat de man misschien wel heel iets anders zei. "Stroganoff" bijvoorbeeld (over zijn avondeten) of dat hij "kat-astroph" bedoelde (dát zou een goede woordgrap zijn).

Net als ik me veilig waan, stap ik de badkamer binnen. Daar, midden op de vloer, zit een pikzwarte, glimmende, venijnige schorpioen. Hij kijkt me met zijn kraaloogjes aan en zijn wiegende staart gaat gevaarlijk omhoog. Ow jee, ow jee, catastrophe!

Dubrovnik 

Oh oh 

Kroatië

Lunchtime!

Daarachter ligt Kotor!

Windy!

Mooi Kotor

De dakjes en trappetjes van Kotor

Kerk in Kotor

Peace man!

Het is 37 kilometer klimmen vanuit Kotor!

Haarspeldbochten met steeds een ander uitzicht over de baai. 

Hoi!

Mist

Where is the view? 

Eten met 150 schoolkinderen :).

Catastrophe!


En dan heerlijk herfstig afdalen, yes!