Luxe-poesjes
Dat zijn we. Om veel redenen. Laat ik beginnen bij het feit dat we hier zijn voor de bruiloft van Stefan, Luke z’n beste vriend. Dat voelt als een voorrecht. Een bijzonder moment om te kunnen delen. We lopen alleen wat achter op schema om die ook daadwerkelijk te halen.
Daarom zetten we op eerste kerstdag de fietsen voorop(!) een vrijwel lege bus, die ons naar San Jose brengt. Vervolgens fietsen we op mijn verzoek via de Infinity Loop van Apple en op Luke’s verzoek langs Googleplex richting San Fransisco. Toegegeven, bij thé Apple HQ had ik me iets meer voorgesteld (lees: mega appel voor de deur, lichtshows, retina schermen, exploded views, Siri omroepers, weet ik wat), maar dat komt vast omdat het 1e kerstdag is (lees: er is niets, uitgestorven, op 3 Chinezen met camera na). Googleplex is natuurlijk véél toffer met 4 Chinezen en een standbeeld van Androids’ Marshmellow.
Goed, daarna fietsen we San Francisco binnen via een soort Prins Clausplein, een daklozen verzamelspot en alle straten die Stefan ons vooraf heeft afgeraden i.v.m. veiligheid. Maar, we komen levend aan bij het hotel dat Steef voor ons heeft geregeld. De timing is perfect, want vrijwel alle gasten hebben zich net verzameld in de lobby en ook Stefan en Marjorie zijn onderweg. Na een voorstelrondje krijgen we een kamer toebedeeld met Pauline (erg gezellig) en wordt er besloten om dan ook maar meteen met z’n allen te gaan eten (ook erg gezellig).
De dagen die volgen zijn intens. Het clubje wordt uitgebreid tot een man of 40 en we brunchen, borrelen, gaan schilderen met de meiden terwijl de mannen de kroeg in gaan, eten nog meer en sluiten de dagen af met lokale IPA’s.
En dan is de grote dag daar. Rond het middaguur worden we opgehaald door een echte Cable Car (zonder Cable) die ons naar het stadhuis brengt. Daar moeten we even wachten tot Mr en Mrs Munneke in spe met alleen naaste familie het officiële gedeelte hebben doorlopen. Dat gaat aan de lopende band en in nog geen minuut wordt de gelofte gedaan.
Na wat foto’s springen we weer in de CC om naar een speciale plek te rijden, waar de eigenlijke ceremonie zal plaatsvinden. Alleen de Cable Car wil niet weg. De handrem zit vast. Owjee. Maarrr, geen stress, er wordt een nieuwe geregeld, de broodjes worden vast uitgedeeld en we wachten geduldig, enigszins bibberig op het volgende exemplaar.
De ceremonie die volgt is prachtig. Op een idyllisch plekje aan het water met uitzicht op de Golden Gate. Het is intiem, het is oprecht en het is héél mooi om bij te zijn. Stefan en Marjorie zijn getrouwd!
En dat wordt gevierd. We eten heerlijk en delicaat (dat kan hier blijkbaar ook) in een knus tentje ergens in de straten van San Francisco. Het verse koppel doet een spectaculaire swingdance (zo heet dat) en de rest volgt (vooral met het swingen). Het is een hele fijne avond.
De volgende dag verschijnt iedereen te laat bij de brunch. De ongedwongen sfeer, de gezelligheid, we genieten nog even na. Toch stappen we die dag nog op de fiets. Na alle drukte voelt het ook fijn om weer samen te zijn en op ontdekkingstocht te gaan. We nemen afscheid en fietsen noordelijk de Golden Gate over.
De dagen die volgen brengen we door in de natuur. We fietsen een eeuwigheid in de regen en mist omhoog, omlaag en weer omhoog om de Muirwoods te zien (grote, toffe bomen), maar dat is het waard. We kamperen in het bos, met racoons, mountainlions, beren, heel de mikmak. We voelen ons echte padvinders. Luke maakt vuur om ‘z’n wijffie’ warm te houden, ik kook het eten. Luke beschermt me tegen de beren en de lions, ik doe de afwas. (Nooit geweten dat deze man-vrouw verhouding me nog eens zou overkomen.)
De volgende dag blijkt dat we onze spullen iets te enthousiast gedroogd hebben bij het vuur. De overschoenen zijn ovenschoenen geworden (sorry voor deze grap). Ze waren gelukkig al zwart, maar sommige delen zijn helaas ook wat gesmolten. Oeps. Gelukkig schijnt de zon.
Bij point Reyes houden we een dagje rust. Niet dat we al zo ver gefietst hebben, maar hé. Dit gebied is bijzonder. Het stuk land verschuift jaarlijks zo’n 3 tot 4 centimeter met uitschieters naar 7,5 meter! De afgescheurde kustlijn is indrukwekkend en er zijn allemaal hikes die we willen proberen.
Die nacht begint het nieuwe jaar. We drinken biertjes bij het vuur, maar na tienen wordt het te koud om buiten te blijven. We gaan met sokken, skibroek, trui en al in de slaapzak en een uurtje later komen ook de muts en handschoenen eraan te pas. Wat eerst heel lachwekkend is, wordt menens als even later blijkt dat elk ledemaat dat buiten de slaapzak steekt er direct afvriest. Om 00.00u worden we wakker van wat kleine knalletjes, die voorbij zijn zodra we de tent uit zijn. Happy new year (: !
Rond 9.00u branden we onze slaapzakken uit, al staat het ijs nog op de tent. We houden een echt champagne ontbijt (wie wat bewaart heeft wat)(luxe poesjes) en vieren de eerste dag van het jaar met een mooie hike naar het strand van Point Reyes. We zien helaas geen walvissen (die trekken op dit moment langs deze kust), maar wel een hoop andere beestjes.
Nacht twee zijn we beter voorbereid. We leggen kleding onder de matjes en trekken de rest over elkaar aan. Toch besluiten we daarna niet nog een nacht te kamperen. Het opstaan, het inpakken, het fietsen, alles kost veel energie. Bovendien zijn de dagen erg kort. We komen meestal nog geen 40 kilometer ver, ook omdat we elke zoveel mile iets aan- of uit moeten trekken. Te warm met klimmen, te koud met dalen. Je hoort ons echt niet klagen, maar we moeten onze doelen bijstellen.
We korten het rondje in en slapen nog 1 nachtje in een hotel. Daar merken we hoe fijn het is om warmte te hebben. Een warme douche, een kachel. Luke gaat er spontaan kerstliedjes van zingen.
Vanochtend het laatste stukje terug naar San Francisco gefietst. Over fietspaden (zowaar), over een fietsrotonde (echt waar), over de Golden Gate, langs Larry’s Linoleum, Bill’s bar, Mike’s bikes, om na 35 km gesloopt maar voldaan aan te komen bij het huis van Mr en Mrs Munneke. Daar verblijven we nog een paar dagen tot we terug moeten. En tot die tijd is Luke mega blij dat hij weer een schone onderbroek aan kan en ga ik ultiem genieten van de warme douche die hoog genoeg hangt. Wat een luxe! Al had ik dit tripje voor geen douche of onderbroek willen missen hoor. Zo is het dan ook wel weer.